به گزارش خبرگزاری حوزه، حسن صدرایی عارف مدرس رسانه و فعال عرصه بین الملل، در یادداشتی با عنوان«وقت دعوا نیست!» آورده است:
انتخابات ریاست جمهوری با تمام فراز و نشیب‌هایی که داشت به انجام رسید و چند نکته کوتاه درباره این رویداد مهم و برآمده از مردم‌سالاری دینی به اشتراک گذاشته می‌شود:
۱. تعدادی از بالاترین مقامات کشور طی یک سانحه از دنیا رفتند که گرچه مصیبتی بزرگ بود اما با رهبریِ حکیمانه سیدنا القائد، کوچکترین خللی در روند کلی کشور ایجاد نشد.
۲. به رغم آنکه زمان زیادی از برگزاری انتخابات قبلی در کشور نمی‌گذشت و به طور طبیعی آمادگی لازم و مناسب برای برگزاری آن در این برهه وجود نداشت اما در بازه زمانی کوتاه و قانونی، کار انتخابات پیش رفت به گونه‌ای که پنجشنبه مراسم چهلم شهدای خدمت بود و فردایش، برگزاری انتخابات!
۳. سلیقه‌های متنوع فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در انتخابات حضور داشتند و زمینه ابراز دیدگاه‌های گوناگون از سوی نامزدها و طرفداران ایشان در رسانه ملی، فضای عمومی و سایر درگاه‌ها وجود داشت؛
۴. انتخابات تمام و نتایج آن اعلام شد و برای چندمین بار به همگان ثابت شد که جمهوری اسلامی اهل خیانت در آرای مردم نیست؛
۵. بر خلاف برخی تجربیات تلخ قبلی، این بار کاندیدای پیروز کوچکترین تعریض به افرادی که به او رای نداده بودند نداشت و کاندیدای دیگر هم مدعی تقلب نشد و نجیبانه رفتار کرد.
۶. گرچه بمباران تبلیغاتی تحریم انتخابات یکسره فعال بود و از تمام ظرفیت‌های خود بهره بردند و حضور قابل اعتنای مردم به ویژه در دور دوم، ارزشمند و افتخار آفرین است اما شایسته است خارج از هیجاناتِ این روزها و به صورت روشمند، این مقوله آسیب‌شناسی و برای رشد نرخ مشارکت در رویدادهای ملی پیش‌رو اندیشه کرد؛
۷. طیف‌های مختلفی در این انتخابات شرکت داشتند و گفته‌ها و ناگفته‌های زیادی را به جای گذاشتند و در نهایت برخی از این جریانات در این انتخابات رای نیاوردند اما آنچه قطعی و ضروری است اینکه الان وقت دعوا نیست! وقتِ متهم کردن یکدیگر به علت شکست نیست زیرا این تنازعِ ناصواب، آورده‌ای جز سستی، فشل و ناامیدی نخواهد داشت در عین حال لازم است خارج از هیاهوی رسانه‌ای و مبتنی بر خرد، تجربه و اصالت‌های گفتمانی به آسیب‌شناسی پیش‌آمدهای جریانی در انتخابات اخیر پرداخت.
۸. رفتارشناسی حوزه علمیه در این انتخابات از اهمیت بالایی برخوردار است؛ ذاتِ نهاد روحانیت مردمی است و در طول تاریخ نیز ارتباط وثیق خود با طبقات مختلف اجتماعی را حفظ کرده است و گرچه برخی به دنبال تکه‌تکه کردن طبقات روحانیت در این انتخابات بودند اما حوزه علمیه نشان داده است که دغدغه اصلی‌اش حفظ دینِ مردم و جامعه بوده است و شایسته است نسبت به برخی مناسبات اجتماعی خودش با طبقات مختلف اجتماعی به ویژه نسل جوان و نوجوان و در نقاط دور و نزدیک تامل و چه بسا بازنگری داشته باشد تا میزان توجه‌اش به حضور در فضای مجازی او را از توجه میدانی و ارتباط مردمی بازنداشته باشد و بیش از پیش برای عملیاتی شدنِ دغدغه رهبر معظم انقلاب در ۲۱ تیر ۱۴۰۲ مبنی بر اولویت داشتنِ تبلیغ اهتمام بورزد.
۹. طلاب حوزه‌های علمیه به ویژه در دور دوم انتخابات کوشش ویژه‌ای در دعوت مردم به مشارکت داشتند و خالصانه، بی‌ادعا و گاه خانوادگی تلاش بی‌وقفه و ارزشمندی داشتند اما در عین حال این پرسش مطرح است که در رویدادهای اینچنینی که طیف‌های مختلف سیاسی و اجتماعی به میدان می‌آیند، «حوزه کجاست؟» آیا صرف دعوت به مشارکت و یا حمایت برخی افراد و مجموعه‌های حوزوی از مصادیق انتخاباتی کافی است یا اینکه شایسته است حوزه، نقش «راهبری فکری و گفتمانی» را در انتخابات داشته باشد و در سطح کلان و به خصوص در عرصه اخلاق انتخاباتی و اجرای انتخاباتِ تراز ایفای نقش کند که البته اقدامات ارزشمندی در این راستا دنبال شد اما به نظر می‌رسد این موضوع نیاز به مداقه بیشتر، برنامه‌ریزی و اقدام برای مواقف پیش‌روست. چه آنکه رهبر معظم انقلاب در همان سخنرانی تیرماه ۱۴۰۲، معرفت‌بخشی و جهت‌دهی دقیق و توان‌بخشی معرفتی را کار اصلی برای طلاب و فضلا دانستند.
۱۰. حوزه علمیه همواره در مواجهه با دولت‌ها ناصح امین بوده است؛ به گونه‌ای که ضمن حمایت از دولت‌های مستقر، نسبت به کژی‌های احتمالی دلسوزانه ورود کرده و تذکرات لازم را داده است. لذا توقع می‌رود که تمام طلاب و فضلا با تمام انطباق یا اختلاف دیدگاه‌هایی که با رئیس‌جمهور منتخب در دوران رقابت انتخاباتی داشتند اینک کمر همت ببندند که دولت را یاری کنند و البته این، نافی نقش دلسوزانه‌ی حوزویان نسبت به شئون دینی و فرهنگی و عرصه حکمرانی دولت‌ها نخواهد بود. از سوی دیگر انتظار می‌رود دولت منتخب نیز از ظرفیت عظیم فکری و انقلابی که در حوزه‌های علمیه وجود دارد غافل نشود. بعونه ومنّه.
حسن صدرایی عارف
